Frederik Hartig
Beate heeft Kartoffelsalat gemaakt, met kappertjes en augurk, een recept van haar moeder. Daarnaast op de tafel staan twee uientaarten, een Duits recept en lekker met een jonge witte wijn. Dertig Duitsers van de linkedin-groep 'DeutschNederlanders' kwamen afgelopen zondag in Utrecht bijeen om een keertje persoonlijk af te spreken. Een aantal kent elkaar alleen via het internet, anderen zijn elkaar al op een van de tot nu toe vijf bijeenkomsten tegen gekomen. Iedereen heeft een naamkaartje op z'n borst geplakt.
"Hoe ben je in Nederland terecht gekomen?", is dan ook een van de eerste vragen. Katja kwam een jaar geleden voor haar werk naar Nederland en ze woont graag in de Domstad: "Utrecht is jong, vrolijk en gezellig. En er is altijd iets te doen!" Natuurlijk gaat het later ook over voetbal. "Ik heb een Nederlandse moeder," vertelt Katja, "daarom kan ik gerust voor beide ploegen duimen." En wat doe je op woensdag als ze tegen elkaar moeten spelen? "Dan hoop ik gewoon op een mooie wedstrijd!" De wedstrijd gaat ze waarschijnlijk in haar straat in Oudwijk kijken, samen met andere Utrechters.
Beatrix kwam voor haar vriend naar Nederland, en ze woont nu sinds anderhalf jaar in de buurt van Hilversum. "Ik vind het jammer dat Holland verloren heeft", zegt ze. "Als Holland wint is de sfeer hier gewoon beter." Haar vriend duimt uiteraard voor Oranje, maar als het elftal de poule niet redt, heeft hij wel nog een plan B, vertelt ze lachend.
Meer nog dan over voetbal gaat het over cultuur, want deze bijeenkomst zijn er speciale plannen. Samen met de Duitse kunsthistorica Claudia Schipper gaat de groep op zoek naar Duitse sporen in Utrecht. De historica leeft sinds veertien jaar in Nederland en heeft precies uitgezocht waar Duitse architecten, kunstenaars en ambachtslieden aan de geschiedenis van Utrecht hebben bijgedragen. Dat de Lutherse Kerk op de Hamburgerstraat gebouwd is door een Duitse architect vindt dan ook niemand verwonderlijk.
Met plezier vertelt Claudia voor het Polmanshuis het verhaal van meneer Geuër die aan het eind van de 19de eeuw in Utrecht de shelfish-avonden introduceerde. Deze glasschilder klaagde bij zijn Nederlandse collega's van de kunstkring dat hij de vrolijke avonden in Keulen miste waar jolige liedjes werden gezongen en grappige toneelstukken werden geïmproviseerd – dat alles onder het genot van schelvis. Geboren was de Shelfish-club die deze Keulse traditie overnam. "En dan zeggen mensen dat de Duitsers geen humor hebben", knipoogt Claudia.
De rondleiding eindigt voor de Winkel van Sinkel die door de Duitse Anton Sinkel werd opgezet. De Duitsers van de linkedin-groep willen snel weer afspreken, onder het genot van Kartoffelsalat en uientaart.
Deze reportage verscheen op 13 juni 2012 in AD Utrechts Nieuwsblad. De foto werd gemaakt door Shody Careman.
Met dank aan Frederik Hartig en de Polderblog voor de toestemming om dit artikel hier te mogen publiceren.
